بازگشت
داکترحبیب منگل شخصیت درخور اعتماد مردم
مولاناعبدالکبیر(فرخاری) مولاناعبدالکبیر(فرخاری)

                                                                              ونکوور، کانادا

 

              افغانستان درشرایط بغرنج و پیچیدۀ کنونی که جنگ دراکثرمناطق کشورشعله وراست ومناطق دیگرازدرون آبستن حوادث ویرانگروناسازگاری اند، به زعامت مدبر، توانا و دلسوزی نیاز داردکه به مثابه نقطۀ محوروجازب همه رابه دورخویش گردبیاوردواقوام وملیت هاراچون مردمک چشم دوست داشته وازاعتمادعموم برخوردارباشد. تجارب کار، دانش ضروری دراداره و سابقۀ پاک و بی آلایش نیز مشخصۀ یک کاندید انتخابات سالم به حساب میآید. این زعامت مدبروحدت ملی راوسیله میشود به صلح و سلم توصل میجویدوبه تشکیل ادارۀ نیرومندیکه باجراثم فساد، قچاق مواد مخدر وکشت و زرع آن باقاطعیت به نبرد برخیزد و اقوام ساکن درکشور را بدون کوچکترین آثار مکروب انفلونزای تبعیض خوکی درادارۀ میهن، ترقی و سرفرازی آن سهم برازنده بدهد.     

مردم افغانستان، قشر تحصیل یافته وروشن فکر، طبقۀ دهقان وکاریگر وتمام زحمتکشان میهن این خصایل وویژگیهارا دروجود محترم داکترحبیب منگل شخصیت برازندۀ سیاسی واجتماعی مییابند. قدرت سخنوری او به گفتۀ استاد سخن بیدل:

                                                                                                

قدرت ذاتی هرکس زکلامش پیداست

درصدا بست بود چینی اگر مو دارد

 

          وسابقۀ کاریشان موید این ادعا است.

           مردم ازخود میپرسند؛ ماتاچه وقت چشم بسته راه بریم، راه درست و نادرست را با محک عقل و خرد نسنجیم، ودولت کارا، دلسوز ومنزه ازکثافات را با رای خود برنگزینیم. دولت های جهان چرامارازیرسلطۀ افراد فاسد ونابکار قرار دهد، ودرپی منافع غارتگرانۀ خود باشند؟                                                                    

          یک مطلب را آگاهانه باید درک کنیم، تازمانیکه خودما به تغییرتصمیم نگیریم و باقدرت و نیروی خویش وبادست واندیشۀ توانای خود جهان پیرامون را تغییر ندهیم که خداوند(ج) درآیه یی میفرماید: (ماحالت هیچ قومی راتغییر نمیدهیم تاومانیکه خود آن قوم به تغییر حالات خویش تصمیم نگیرند.)                                              

         یگانه قدرت ونیرییکه وضع نابکار و ناهنجاررا دگرگون میسازد و دفترزندگی رابه سرپنجۀ تدبیر ورق میزند، مردم، توده و خلق است. ارادۀ خلق ارادۀ خداوند(ج) است وازاین ارادۀ لایزال باید مدد جست ومردم راازشر دژخیمان غارتگرنجات داد.                                                                                          

         آنهایکه مدعی کاذب نبوت بودند، کثافات خودرازیرچتر اسلام پنهان میکردند ودعوی وراثت برحق انبیای مرسل و غیرمرسل را مینمودندوبا انحراف ذهنیت عامه و دروغ پناگنی وریادرچشم کتله های انسانی خاک میپاشیدند، حالادیگرتشت رسوایی و دروغ شان ازبام افتیده و خریداری ندارند. میتوان بادروغ کسی رافریب داد ولی نمیشود بدان تداوم بخشید حتمی مشت دروغگوی روزی باز میگردد و دروغش برملا میگردد. میلاک راستی عمل است آنهادرعمل نشان دادندکه دزت و غارتگر اند به چوروچپاول مبادرت میورزند وبیت المال را مال حلاح خود میدانند و سرآدمیرا درنهایت قصاوت و بیرحمی باتیغ کند علی رغم مدلول (رحماء بینهم) ازبدنش جدامیسازند.

        ازجامعۀ جهانی ازکشور متمدن وبزرگ امریکا آرزو میبریم که دیگر به دژخیمان اجازه ندهند که مردم مظلوم، گرسنه و مریض مارا زیر سلطه درآورند. مردم ازحق مشروع خویش استفاده نمیکنند وحتی روشن فکران جامعه معتقد اند که (کسی را امریکا انتخاب کند همان ریس جمهور است). گرچه دولت مردان امریکا به خصوص سفیر آن کشور علنآ یادآور میشوند که امریکا ازهیچ کاندید خاصی حمایت نمیکند ولی مردم به این حرف باورندارند. فقط به دولت امریکاست که صداقت خویش رادرحرف و پراتیک به اثبات برساند.

حرفی با روشن فکران:

         شرکت درانتخابات شرکت دریک امر بزرگ وطنیست. برخی افراد و سازمان ها ازاشتراک درآن تفره میروند و خودرااززیر بارمسولیت انسانی درحالیکه زیر بار مسولیت سنگین قرار میگیرند.  یکی از شیوه ها و اشکال مبارزه، مبارزۀ مسالمت آمیز علیه ستم و بیداد است و انتخابات موثرترین راه های این شیوه است. تربیون انتخاباتی دراختیار کاندید قرار میگیرد، تظاهرات مسالمت آمیز و میتینگ هابه راه میافتد، تجمعات و گفتو شنود سازنده راه اندازی میشود و به خصوص از سکوه پارلمان با دقت کامل میتوان نبرد حق علیه باطل را که توده هارا به خود جلب مینماید سروسامان بهتر داد که دورۀ هفت، یازده و دوازدۀ شورا به اثبات این امر صحه میگذارد.

         ماازتلفیق تیوری و پراتیک عاجزیم، شرایط عینی و زهنی جامعه را درنظرنمیگیریم وبه افراد دکماتست و متحجر تبدیل میگردیم. اگر قرارباشد که از وسایل تخنیکی درمبارزه استفاده کنیم، روبروی صفحۀ تلویزیون و انترنت بیشینیم و چند ورق نشرات مطبوع را بخوانیم شک نیست که اثربخشند ولی فراگیر نیستند.  همۀ مردم در کشور سواد ندارند، به رازو رمز انترنتی نمیدانندو چالشهای ازاین گونه. حرکت قهرآمیز درشرایط دشوار کنونی رفتن بسوی فاجعه است.  مبارزۀ انتخاباتی یکی از شیوه های موثر در امر مبارزۀ دادخواهانه است. درپناه قانون میتوان ازآن استفادۀ مطلوب نمود، ماهیت نظام فاسد و راه های بیرون رفت ازآنرا گوشزد کرد وواقعیت هارا برملا ساخت.

         مبارزۀ انتخاباتی در سدۀ ما دربسیاری از کشورها نتایج دلخواه را داده است. نظام های توده یی و دیموکراتیک درکشورهای امریکایی، اوروپایی، آسیایی.....از طریق انتخابات آزاد و دیموکراتیک سکوه قدرت را در اختیار گرفتند و امپریالیزم را مجال سبوتاژ ندادند.

         خاست قاطبۀ مردم و روشن فکران جامعه است که باید عقده های گره خورده رابازکنیم، ازحزب سازی های ناجایز جداً بپرهیزیم، تعهدات رفیقانۀ گذشته را اعاده کنیم وراه نجات مردم رااز قلزم آتش سوزنده که هرروز مرگ انسانهای مظلوم وبی گناه را باعث میگردد دریابیم.

         دیگر رسم قهر به حل مشکل کمک نمیکند و مبارزۀ قهرآمیز جایش را به میارزۀ مسالمت آمیز میدهد. حفیظ الله امین با همه ددمنشی، پل پوت باهمه آدم کشی و ببرهای تمیل بعد از 30 سال پیکار مسلحانه به هدف نامیمون خویش برسند. فقط با زبان قلم و ادب میتوان درحل مشکل چازه جست و دشمن را به زانو دراورد.


June 2nd, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات